บทที่ 1172

พอหันหลังกลับไป จั่วจิ้งก็เห็นเงาของคนที่คุ้นเคยคนหนึ่งอยู่ข้างหน้า

แม้ว่าเงาร่างนี้จะปะปนอยู่ในฝูงชน ไม่ได้มีอะไรโดดเด่นเป็นพิเศษ แต่เขาก็ยังมองเห็นได้ในแวบเดียว

เพราะเธอโดดเด่นเกินไป โดดเด่นราวกับหงส์ในฝูงกา มีออร่าที่ไม่เหมือนใคร ยากที่จะมองข้าม

จั่วจิ้งไม่พูดพร่ำทำเพลง ก็หยิบโทรศัพท์มือถือ...